Πολλά χρόνια πριν ονειρευόμουν μια οικογένεια όταν θα μεγάλωνα, έναν άνθρωπο δίπλα μου που μαζί θα φτιάχναμε ένα μεγάλο σπίτι, με πολύχρωμους τοίχους, όμορφα έπιπλα, πολλά παιχνίδια για τα παιδιά, με τζάκι, με κήπο, με πισίνα. Μετά μεγάλωσα… 🙂

Το μεγάλο σπίτι θέλει συνεχώς καθάρισμα ή μια οικονομική επιφάνεια που να επιτρέπει καθαριστή. Οι πολύχρωμοι τοίχοι δεν αφήνουν πολλά περιθώρια και σε περιορίζουν ως προς το τι θα κρέμας σε αυτούς, ενώ απαιτούν μια οικονομική επιφάνεια για γουστόζικο στόλισμα με καθρέφτες ή πίνακες. Τα όμορφα έπιπλα συχνά δεν είναι τόσο άνετα όσο φαίνονται και στα κριτήρια επιλογής προστίθενται και κριτήρια άνεσης και πρακτικότητας: για παράδειγμα, να είναι άνετος ο καναπές και για να κάθεσαι, και για να ξαπλώνεις τα βράδυα στη τηλεόραση, και για να μπορείς να δουλεύεις στο λαπτοπ, και για να έχεις κάπου να ακουμπήσεις ένα ποτήρι κρασί, και να έχει τουλάχιστον δυο θέσεις όταν θέλεις αγκαλιές. Τα παλιά έπιπλα που λατρεύω, συχνά θέλουν προσοχή και στην κατάσταση τους αλλά και στο ταίριασμα με τα υπόλοιπα έπιπλα. Έτσι απαιτείται μια οικονομική επιφάνεια για τα έπιπλα που συμπληρώνουν όλες τις προδιαγραφές. Το τζάκι θέλει καθάρισμα. Ο κήπος θέλει κηπουρό. Και όλα προϋποθέτουν μια (οικονομική) επιφάνεια.

Η οικογένεια όμως δεν είναι όλα τα πιο πάνω. Η οικογένεια παραμένει στην ουσία της η σχέση ή οι σχέσεις που δημιουργούνται με αγάπη, η εμπιστοσύνη που κτίζεται, η αλληλοστήριξη που εκφράζεται και με πράξεις και με λόγια. Οι σχέσεις είναι που καθορίζουν την ποιότητα της οικογένειας. Αυτή είναι η ουσία που δεν έχει καμιά σχέση με την προαναφερθείσα (οικονομική) επιφάνεια. 

Η οικογένεια είναι λοιπόν η αγάπη, και η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθημα, αλλά ομπρέλα από συναισθήματα που καθορίζουν τη σύνδεση των μελών της και την ουσία της σχέσης. Αν λοιπόν η ουσία κρύβεται στην αγάπη, και η αγάπη σημαίνει οικογένεια, τότε οικογένεια μπορείς να έχεις με μόνο δυο άτομα, είτε αυτά είναι η μητέρα και ένα παιδί, είτε ο πατέρας κι ένα παιδί, είτε το ζευγάρι χωρίς κανένα παιδί. Είτε ένα, είτε κανένα, είτε πολλά παιδιά, η οικογένεια μπορεί να υπάρξει αν προσπεράσουμε την επιφάνεια και δούμε την ουσία. Οικογένεια μπορείς να έχεις και με γάμο, και με σύμφωνο συμβίωσης, αλλά και χωρίς κανένα από τα δυο. Την οικογένεια δεν την ορίζει καμιά ταυτότητα. Τα μέλη της μπορεί να έχουν διαφορετική θρησκεία, διαφορετικό πολιτισμικό, εθνικό ή άλλο ιστορικό. Μπορεί να έχουν οποιοδήποτε ύψος, ή χρώμα δέρματος, ή εξωτερικά χαρακτηριστικά. Μπορεί να είναι οποιοιδήποτε, είτε έχουν σχέση εξ’ αίματος, είτε όχι. Αρκεί να έχουν σχέση ουσίας. 

Την οικογένεια τη δημιουργείς τη στιγμή που επενδύεις στη σχέση με συστατικά την αλληλεγγύη, την εκτίμηση, το γνοιάξιμο, τη προσφορά, την αγκαλιά, τη συναισθηματική σύνδεση, την αλληλοστήριξη, το «μαζί» αντί το «εγώ». Οικογένεια μπορείς να έχεις με τους ανθρώπους που πραγματικά σε αγαπούν και που πραγματικά τους αγαπάς. Αυτή η οικογένεια δεν προϋποθέτει καμία (οικονομική) επιφάνεια. Προϋποθέτει κάτι με πολύ μεγαλύτερη αξία, προϋποθέτει κάτι που δεν αγοράζεται με χρήματα. Καλό είναι να έχουμε και χρήματα, δε λέω, και είναι πάντα χρήσιμο να υπάρχει οικονομική άνεση, για πολλούς και πρακτικούς λόγους. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι συστατικό που καθορίζει την οικογένεια.

Έτσι, σημειώνω εδώ, τόσο για μ ένα, όσο και για τις μανούλες και τους πατεράδες εκεί έξω που θα διαβάζουν αυτές τις σκέψεις, τα συστατικά που χρειάζομαι για να φτιάξω την οικογένεια μου: 

• 1 kg αγκαλιές και φιλιά,

•  Ένα ζευγάρι προσοχή για να ακούμε τις ανάγκες των υπολοίπων μελών,

•  1 μεγάλη κουταλιά σούπας από την προσωπική μας έκφραση, για να μοιραζόμαστε κι εμείς τις δικές μας ανάγκες,

•  Ένα ποτήρι κατανόηση,

•  Δυο ποτήρια υπομονής,

•  Τρία κουταλάκια αλληλεγγύης, ενδυνάμωσης και αλληλοϋποστήριξης,

•  Έναν καλό λόγο κάθε μέρα,

•  Μια μικρή κουτάλια έγνοιας,

•  Και λίγο άρωμα από αλληλοεκτίμηση. 

•  Ανακατεύουμε και προσθέτουμε ένα χαμόγελο κάθε 30 λεπτά, σε χαμηλή φωτιά.

Αφήνουμε το χώρο στον καθένα που χρειάζεται για να δέσει το γλυκό, βεβαιώνοντας ότι είμαστε πάντα εκεί δίπλα αν χρειαστεί. Κι όλα τα πιο πάνω τα λέμε με μια μόνο λέξη: αγάπη. 

CK 🙂